شروع یادگیری یک زبان جدید مثل تولد دوباره و به دنیا اومدن در یک فضای جدیده

نگفتم که یادگیری برای من در حکم نفس کشیدنه؟

همیشه باید چیز تازه ای برای یادگرفتن داشته باشم.

و یکی از بهترین موضوعات برای یادگیری, زبان جدیده.

شاید شمایی که این مطلب رو داری میخونی( که نمیدونم کی و در چه قرنی این مطلب خواننده داره )

به نظرت جمله اول مطلبم شعاری و همراه با اغراق باشه.

اما واقعا همینطوره و هیچ اغراقی وجود نداره.

نوزاد, در هر کشوری با هر زبانی به دنیا بیاد اون زبان براش یه چیز بیگانه و جدیده که باید یادش بگیره. اوایل زبان مادری براش چیه؟ جز یه سری اصوات که همه دور و برش تکرار میکنن و اون فقط میشنوه و حتی یک کلمه هم نمی فهمه. یواش یواش با این تکرار تفاوت اصوات رو تشخیص میده, بعد حروف و بعد هم کلماتی که از اینها ساخته میشه و هرکدوم به شیئی , فردی, مفهومی اطلاق میشه. درنهایت که کامل با شکل گفتاری آشنا شد و شنید و تونست حرف بزنه, الفبا رو در مدرسه یادمیگیره و شکل نوشتاری.

خب در یادگیری یک زبان جدید, در هر سنی هم که باشیم, باید همین مراحل رو طی کنیم. و این میشه یک تولد دوباره در یک زبان جدید.

و هر زبانی , دری هست به روی فرهنگی که در پشت اون زبان قرار داره.یک دنیای کامل

شگفت انگیز نیست؟

اگر این نگاه رو بهمون بدن در مدرسه وقتی میخوان عربی یا انگلیسی رو یاد بدن چقدر یادگیری شون برامون لذت بخش تر میشه؟

من این نگاه رو دوست دارم.

به تازگی وقتی متوجه شدم که انگلیسی رو به سطح قابل توجهی رسوندم, رفتم سراغ زبان روسی.

چرا روسی؟ چون عاشقش هستم.

فرهنگشون و ادبیاتشون رو دوست دارم.

و مثل شروع هرکار دیگه ای عشق بهترین محرکه !

اما بعد از این هم میدونم میرم سراغ زبانهای دیگه.

حتی زبانهای عجیب غریب

چون کلا فرایند یادگیری یک زبان جدید رو به دلیل همین نگاهی که عرض کردم دوست دارم. و برام سخت و شکنجه کننده نیست! فقط انجامش میدم و با هر حرف و الفبایی که یادمیگیرم و میتونم تشخیص بدم ذوق میکنم. آهسته و پیوسته و با لذت!